Besni’nin kültürel yapısı, Eski Besni (Aşağışehir) olarak anılan, halk arasında bir diğer ismi de Azimşehir olan alanın kültürel yapısına dayalı olarak gelişmektedir. Günümüzde arkeolojik sit alanı olan bu şehir ticaret, el sanatları, ayakkabıcılık ve dokumacılık alanlarında bölgesinde ününü duyurmuştur. Aşağışehir’de 1960 yılından önce ayakkabıcılık ve dokumacılığın yanı sıra demircilik, bakırcılık, marangozluk, kuyumculuk, fırıncılık gibi sanatların oldukça gelişmiş olduğu bilinmektedir. 1940 yılında dokumacılar kendi aralarında örgütlenerek kooperatif kurmuşlardır.
Yine aynı dönemlerde, dericilik dokumacılık kadar gelişmiş, bunun sonucu olarak Besni, ayakkabıcılıkta çevrenin merkezi durumuna gelmiştir.
1954 yılından sonra Besni dışına göç eden yerli halk memleketlerinde yaptıkları uğraşları göç ettikleri yerlerde de sürdürerek önemli başarılar elde etmişlerdir. Buna örnek olarak, Merinos ve Padişah halılarının yöneticileri ile Uşak ilinde battaniye sektörüne hakim olan Besnililer gösterilebilir.

Besni’de tarihin değişik dönemlerinde var olmuş, günümüzde uygulanmayan ya da unutulmaya yüz tutmuş mesleklerle ilgili bilgilere aşağıdaki bölümlerde yer verilmektedir.

Dokumacılık
Besni, geçmişten beri el sanatlarında önemli bir gelişme göstermiştir. Eski Besni (Aşağışehir) başta dokumacılık olmak üzere çevre illeri geride bırakmıştır.

Köşgerlik
Köşgerlik, Yimeni dikme sanatı olsa da ayakkabıcılığın temelini oluşturduğu söylenebilir. Köşkerlikte Yimeni’nin tersten dikildiği, kunduracılıkta ise ayakkabı yapılırken çivi kullanıldığı ve o zamanlar ayakkabının sipariş üzerine yapıldığı ifade edilmiştir.

Karcılık
Buzdolabı ve buzun olmadığı dönemlerde, Besni halkı soğuk su ihtiyacını bir tas karlı ayranla veya karlı şerbetle gidermeye çalışmaktaydı. Teknolojinin unutturduğu mesleklerden olan karcılık, yukarıda belirtilen bir tas soğuk suyu insanlara sunan meslek olarak yer almaktadır.

Şerbetçilik
Besni’de yapılan araştırmalara göre, eski dönemlerde, 60’ın üzerinde şerbet çeşidi bulunmaktadır. Şerbetçilik Besni’de meslek olarak yer almaktadır, hatta bir dönem bu sektörde kooperatifleşme gerçekleşmiştir.

Hallaçlık
Hallaçlık, öz itibariyle pamuğun ipe dönüştürülmeden önce atılması yani tüy haline getirilmesi işlemidir. Hallaçlık pamuğu iyice tüylendirdikten sonra, evlerde kadınlar tarafından eğdirilmekte yani ipe dönüştürülmektedir. Bazen pamuğun içine keçi kılı da katılarak, iplikten çoban keçesi, kilim gibi eşyalar dokunmaktadır.